Zin in een roadtrip? Dan is de Great Ocean Road er één uit duizenden: Om de paar honderd meter wil je stoppen en de paradijsachtige omgeving eens goed in je opnemen.

Ik neem jullie graag mee op mijn Great Ocean Road.

Maar eerst vloog ik van Newcastle naar Melbourne, stapte ik in mijn huurauto en reed ik richting het noorden om mijn nichtje op te zoeken die daar toevallig werkt en leeft.

Ik kwam terecht in een wereld die weer heel anders was dan wat ik tot nu toe had gezien van Australië.

’s Ochtends zat ik zo relaxt aan m’n ontbijtje op de veranda met uitzicht op de hoogste heuveltop van het landgoed waar af en toe een kangoeroe voorbij hopt.

Hoeveel kangoeroes kun jij spotten op de foto hieronder?

Het zijn er drie zoals je hier beter kunt zien 😉 Ik vind ze echt leuk en schattig!

Mijn nichtje Nienke liet me wat meer van de omgeving zien. Het is nu hoogzomer in Australië wat veel zon, hoge temperaturen en weinig water betekent. Dat heeft als gevolgen dat brandgevaar serieus in de gaten wordt gehouden (je ziet hier overal risicometers langs de kant van de weg staan), smartphones van de hitte bijna smelten (die van mij is serieus kromgebogen!!) en het water op kan raken (zo hadden wij een dagje geen water meer uit de kraan).

Great Ocean Road – Dag 1

En toen was het eindelijk zover: Ik vertrok en startte aan mijn Great Ocean Road! Op de kaart hieronder kun je zien welke route ik had gepland. Qua aantal km zou je het in één dag kunnen rijden, maar omdat er onderweg zo ontzettend veel moois te zien is, had ik er acht dagen voor uitgetrokken. Vandaar ook mijn reisverslag in delen: ik heb te veel bijzondere plekken gezien en bezocht om één leesbaar blogbericht van te kunnen maken.

De volgende video heeft om een of andere reden zeer slecht geluid (vooral het begin) dus zet het volume eerst voluit!

Torquay is de surfhoofdstad van Australië. Dit is het officiele vertrekpunt voor de Great Ocean Road. Het is tevens de geboorteplaats van surfmerk Ripcurl. Strandleven is dan ook hét ding om te doen hier. Zelf ben ik niet het water opgegaan. Deze keer heb ik de surfers en kiters bewonderd vanaf het zand.

In m’n eentje reizen vind ik trouwens niet vervelend. Het heeft als grootste voordeel dat je kunt gaan en staan waar je op dat moment zin in hebt. Je komt overal mensen tegen en ik raakte vaker snel aan de praat. Echter uiteten gaan vind ik geen bal aan als je alleen bent. Dan betaal je gewoon veel geld voor eten zonder gezelschap. Bij zo een gelegenheid zijn anderen ook vaak in een bewust select groepje die niet wachten op een zwaan-kleef-aan.

Great Ocean Road – Dag 2

Na een nacht in een hostel ging ik op weg om mijn eerste ijkpunt te halen: Lorne.

Al gauw had ik de neiging om overal te stoppen langs de kant van de weg. De Grote Australische Bocht (stuk oceaan) ziet er simpelweg paradijselijk uit door de geweldige rotsformaties, keurige stranden en helder groen/blauwe water.

De eerste waterval die ik bezocht was meteen ook de meest bekende en drukst bezochte. De Erskine Falls maakt dan ook wel indruk met zijn 30 meter hoge waterplons.

Vervolgens ging ik op zoek naar de Cora Lynn Cascades. Hiervoor moest ik een wandeltrack lopen waar ongeveer 45 tot 60 minuten voor stond.

Het enige wat ik heb gezien is de wonderschone natuur. Na ongeveer een half uur lopen, kwam ik een jongen tegen die er net vandaan kwam. Hij vertelde me dat er niks te zien was omdat de waterval helemaal uitgedroogd was. Na een kwartiertje kletsen, besloot ik daarom terug te gaan naar mijn auto en mijn watervallengeluk ergens anders te proberen.

Tussendoor werd me aangeraden naar Teddy’s Lookout te gaan. Dat lag toevallig op mijn route naar de volgende wandeltracks en watervallenjacht dus dacht ik: “Waarom niet?!”. Geen spijt van!

Bij het vertrekpunt van verschillende wandeltracks stond ik op een bord met plattegrond te kijken toen een man van in de 60 me vroeg of ik al wist welke track ik zou gaan lopen. Ik wees het aan en toen gaf hij me advies over wat ik beter kon doen. Hij ging ook die kant op en dus besloten we een stukje samen te doen. In het begin vond ik dat wel spannend: ik moest de keuze maken deze man te vertrouwen. Uiteindelijk hebben we dik twee uur gewandeld en was hij een aangename gesprekspartner. We hebben in die tijd geen andere mensen gezien, waardoor ik achteraf heel blij was dat ik met iemand erbij was. Het is tenslotte wel een gebied waar je giftige slangen tegen kunt komen en het bereik erg slecht is.

Bij elkaar heb ik deze dag zes uur gelopen. En dat terwijl ik een roadtrip doe, haha! Ik had blaren op mijn voeten maar dat kon me niet schelen. Helemaal niet toen ik met ondergaande zon het mooiste stuk van de Great Ocean Road reed: het stuk tussen Lorne en Apollo Bay (hier sliep ik in een hostel) is een kronkelweg die constant aan de rand van de oceaan loopt.

En daarmee sluit ik dit blogbericht af.

Volgende keer dag 3 en 4 van mijn Great Ocean Road.
P.S. Ik hoop dat jullie het niet te veel informatie/foto’s/video’s vinden in één artikel…